ಈ ಪುಸ್ತಕವು ವೇದಾಂತವನ್ನು ಕೇವಲ ಬೌದ್ಧಿಕವಾಗಿ ಕಲಿಯದೆ, ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಅನುಭವದ ("ಅಪರೋಕ್ಷ ಅನುಭೂತಿ") ಮೂಲಕ ಹೇಗೆ ಅರಿಯಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇದರ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶಗಳು ಹೀಗಿವೆ:
ಪಾಂಡಿತ್ಯದ ಮಿತಿ: ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳ ವಚನಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತಾ, ಕೇವಲ ವೇದ-ಶಾಸ್ತ್ರಗಳ ಪಠಣವು ಹಸಿವಾದಾಗ 'ಊಟ' ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಜಪಿಸಿದಂತೆ ವ್ಯರ್ಥ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಸತ್ಯವನ್ನು ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುವ ಬದಲು ನಮ್ಮ ಅನುಭವದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ದೃಗ್-ದೃಶ್ಯ ವಿವೇಕ: "ನೋಡುವವನು (ದೃಗ್) ಮತ್ತು ನೋಡಲ್ಪಡುವ ವಸ್ತು (ದೃಶ್ಯ) ಬೇರೆ ಬೇರೆ" ಎಂಬ ತತ್ವವನ್ನು ಇದು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. ನಮಗೆ ದೇಹ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸಿನ ಅರಿವಿರುವುದರಿಂದ, ನಾವು ದೇಹವೂ ಅಲ್ಲ, ಮನಸ್ಸೂ ಅಲ್ಲ; ಅವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಗಮನಿಸುವ 'ಸಾಕ್ಷಿ' ಅಥವಾ 'ಅರಿವು' ಆಗಿದ್ದೇವೆ.
ಅರಿವೇ ನಮ್ಮ ಸ್ವರೂಪ: ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಸ್ವರೂಪವು ಆಲೋಚನೆಗಳಿಗಿಂತ ಭಿನ್ನವಾದ, ಆಕಾರವಿಲ್ಲದ ಮತ್ತು ಬದಲಾಗದ ಶುದ್ಧ 'ಅರಿವು' (Awareness). ಇದು ಸ್ವಯಂಪ್ರಕಾಶವಾಗಿದ್ದು, ಮನಸ್ಸಿನ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಬೆಳಗುವ ಜ್ಯೋತಿಯಾಗಿದೆ.
ಚಿತ್-ಜಡ ವಿವೇಕ: ಪುಸ್ತಕ ಮತ್ತು ಮೊಬೈಲ್ನಂತೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಕೂಡ ಒಂದು ಜಡ ವಸ್ತು ("ದೃಶ್ಯ"). ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ವಂತ ಅರಿವಿಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಅರಿವು (ಚಿತ್) ಅದಕ್ಕೆ ಜೀವ ತುಂಬುತ್ತದೆ.
ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ, ನಾವು ನಮ್ಮನ್ನು ದೇಹ-ಮನಸ್ಸೆಂದು ಭಾವಿಸುವ ಭ್ರಮೆಯನ್ನು ಕಳೆದು, ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ನಿತ್ಯಸತ್ಯವಾದ 'ಅರಿವಿನಲ್ಲಿ' ನೆಲೆನಿಲ್ಲುವುದೇ ಈ ಪುಸ್ತಕದ ಗುರಿ